Παραλειτουργικές Έξεις
Σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνονται όλες οι συνήθειες που σε μικρότερες ηλικίες είναι θεμιτές και αποδεκτές αλλά, καθώς μεγαλώνει το παιδί, μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στη λειτουργία αλλά και στο κρανιοπροσωπικό σύμπλεγμα, από τα δόντια ως και το σκελετό.
Παραδείγματα τέτοιων συνηθειών είναι:
ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Η χρήση πιπίλας, μπιμπερό ή η τοποθέτηση του δαχτύλου στο στόμα, συνήθως του αντίχειρα, σε ηλικία μετά των 3 ετών. Παρατεταμένος θηλασμός πιπίλας, μπιμπερό ή δαχτύλου διαταράσσει την ισορροπία των δυνάμεων που ασκούνται στα δόντια και στις γνάθους, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει ορθοδοντικά προβλήματα με εμφανείς συνέπειες τόσο στο χαμόγελο, όσο και στη λειτουργία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η διακοπή της έξης απαιτεί προσοχή στην αντιμετώπιση, με ιδιαίτερη μνεία στην ψυχολογία του παιδιού.
Εάν το παιδί καθώς καταπίνει, σπρώχνει τη γλώσσα ανάμεσα στα πάνω και τα κάτω δόντια με αποτέλεσμα η γλώσσα να προβάλει ανάμεσά τους μην αφήνοντας τα δόντια να έρθουν σε επαφή. Αυτός ο τύπος κατάποσης ονομάζεται βρεφική κατάποση. Φυσιολογικά, το παιδί μεταβαίνει σταδιακά στον ενήλικο τρόπο κατάποσης. Εάν αυτό δεν συμβεί, υπάρχουν ειδικές ασκήσεις που συστήνουμε ώστε να ¨ωριμάσει¨ και να εξελιχθεί η διαδικασία. Είναι πολύ σημαντικό να συμβεί αυτό γιατί καταπίνουμε πολλές φορές τη μέρα οπότε και οι δυνάμεις που ασκούνται δεν είναι ευκαταφρόνητες.
Παραλειτουργικές Έξεις
ΕΓΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Εάν το παιδί αναπνέει περισσότερο από το στόμα. Κάτι τέτοιο ανιχνεύεται και κατά τη δίαρκεια της ημέρας (ιδιαίτερα τις ώρες που χαλαρώνει πχ στην τηλεόραση) αλλά ιδιαίτερα τη νύχτα όπου το παιδί ροχαλίζει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, σε συνεργασία με ωτορινολαρυγγολόγο, διερευνάται εάν το παιδί έχει υπερτροφικές αμυγδαλές ή αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια).