Η χρήση πιπίλας ή μπιμπερό δεν αφήνει το παιδί να μεταβεί σε έναν πιο ώριμο τρόπο κατάποσης και παραμένει στην βρεφική κατάποση δηλαδή καταπίνει όπως όταν ήταν βρέφος προωθώντας τη γλώσσα του ανάμεσα στα δόντια. Άρα η γλώσσα κατά την κατάποση, αντί να πάρει τη σωστή θέση της μέσα στο στόμα και πίσω από τα πάνω δόντια σπρώχνει μπροστά πιέζοντας τα δόντια προς τα έξω και περιορίζοντας την αύξηση των γνάθων στο κάθετο επίπεδο μια και λειτουργεί σαν σφήνα αναμεταξύ τους.

Καταπίνουμε εκατοντάδες μέχρι και χιλιάδες φορές τη μέρα. Το πρόβλημα, λοιπόν, προκαλείται από τη δυσλειτουργία της γλώσσας που είναι απόρροια της παρατεταμένης χρήσης πιπίλας ή μπιμπερό και όχι από την πιπίλα/θηλή αυτή καθαυτή.